آلودگی به ویروس HIV و بیماری ایدز به عنوان مهمترین چالش نظام سلامت در طی دو دهه گذشته هم اکنون در سومین دهه حضور خویش تبدیل به یک بیماری همه گیر جهانی شده و جامعه جهانی را تهدید می کند. با توجه به این که بیماران آلوده به HIV مدت ها بدون علامت هستند یک خطر بالقوه برای ابتلای پرستاران محسوب می شوند. هر چند تا سال های اخیر نگرانی چندانی در مورد آگاهی مردم در خصوص انتقال و پشگیری از این بیماری ها و برخورد با افراد مبتلا وجود نداشته است اما افزایش احتمال همه گیر شدن این بیماری این موضوع را جزو الویت های بهداشتی قرار داده است لذا با استفاده از برنامه های آموزشی سازمان دهی شده بر اساس نیازهای شناخته شده گروه های مختلف می توان نگرش افراد جامعه را بهبود بخشید.

زمینه و هدف: مهم ترین عامل توسعه هر جامعه ای منابع انسانی و چگونگی استفاده بهینه از آن است. بخش مراقبت های ویژه یکی از بخش های مهم بیمارستان است. این مطالعه با هدف بررسی زمان مراقبت های مستقیم پرستاری از بیماران در بخش ویژه بیمارستانی در ایران در طول همه گیری کووید-19 پرداخته است. ضروری است تا درمورد آن مطالعات لازم و اقدام مناسب انجام شود. روش بررسی: این پژوهش، کمی و توصیفی مقطعی از نوع مشاهده ای است که در مدت 6 ماه انجام شده است. محیط پژوهش بخش ویژه کووید-19 در بیمارستان شهدای هفتم تیر و جامعه این پژوهش، پرستاران شاغل در این بخش بودند که به صورت تصادفی 42 نفر از آن ها در نوبت های مختلف انتخاب و مشاهده مستمر و اندازه گیری زمان فعالیت ها توسط محقق با استفاده از کرنومتر گوشی موبایل انجام و ثبت شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه بود. روایی محتوای این پرسش نامه توسط متخصصان متشکل از 5 نفر از اعضای هییت علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایران بررسی و از 10 نفر پرستاران کمک گرفته شد. نظرات آن ها درباره نوع مراقبت ها در پرسش نامه ها اعمال شد. پایایی ابزار به دلیل یکی بودن محقق و مشاهده گر، مورد تایید بود. از آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار، کمترین و بیشترین) بهره گرفته شد و برای تحلیل از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: در این پژوهش، بیشترین تعداد پرستاران (60 درصد) در محدوده سنی (30 تا 39) سال و 72 درصد آن ها سابقه کار (11 تا 20) سال داشتند. بیشتر پرستاران زن (85 درصد) و متاهل (80 درصد) بودند. نتایج نشان داد در مجموع در هر نوبت کاری به طور میانگین پرستاران 247 دقیقه را به انجام مراقبت های غیر مستقیم می پردازند. بیشترین زمان در مراقبت های غیرمستقیم را گزارش نویسی با میانگین (10/5±,34/9دقیقه در نوبت کاری) و از سوی دیگر، کمترین زمان مربوط به ترتیب خارج کردن وسایل محافظ با میانگین (3/19±, 6/11 دقیقه در نوبت کاری) و مشورت با همکار و پوشیدن لباس محافظ هر 2 با میانگین و انحراف معیار یکسان (3/55±, 7 دقیقه در نوبت کاری) ثبت شده است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد در شرایط بحرانی کووید-19 نیاز بیمار به مراقبت های مستقیم و حضور مستمر پرستار بیشتر احساس می شود، اما با وجود تجهیزات پیشرفته در بخش های ویژه برای کاهش مراقبت های غیرمستقیم از بیماران، همچنان زمان مراقبت های غیرمستقیم زیاد است. باتوجه به این شرایط برای ارایه مراقبت پرستاری مناسب مهم است که بر تعداد پرستاران در طی مراقبت از بیماران کووید-19 افزوده و از فعالیت های غیر تخصصی آن ها کاسته شود.

با توجه به نیاز دایمی برای تحقیق و پژوهش در جهت پیدایش عوامل ضدویروسی نو و موثر، گیاهان دارویی می توانند به عنوان دستمایه بسیار مناسبی جهت کشف و تولید داروهای ضدویروسی باشند. تا کنون نیز مطالعات گسترده ای در این زمینه انجام شده است. پرستاران بعنوان یکی از مهمترین افراد تیم مراقبین سلامت در این بیماری ویروسی نوظهور، می توانند نقش بسزایی در جلوگیری از مصرف عامیانه و بی رویه گیاهان دارویی تجویز شده توسط افراد غیر متخصص و حتی افراد سود جو و کاسب را داشته باشند. اهمیت ویژه مباحثی مانند تداخلات مواد موثره موجود در گیاهان دارویی با درمانهای روتین بیمار و حتی موارد احتیاطات مصرف آنها با بسیاری از بیماری های زمینه ای، در فرصتهای زیاد و مناسبی که بر بالین بیماران مهیا می باشد، می توانند از طریق پرستاران آموزش داده شود. از طرفی با آموزش و فرهنگ سازی در این زمینه با مصرف گیاهان دارویی در قالب کارآزمایی های بالینی و زیر نظر پزشکان متخصص، می تواند کمک شایانی جهت شناسایی گیاهان موثر دارویی و منابع جدید دارویی بنماید.

مقدمه: اعضای گروه خدمات بهداشتی درمانی به ویژه پرستاران سطح بالایی از استرس را در زندگی روزمره خود تجربه می کنند که اثرات عمیقی بر سلامت آنها دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین میزان استرس شغلی، کاتکولامین ها و بیماری های جسمی در پرستاران بیمارستان های بندرعباس انجام گردیده است. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی و توصیفی است و بر روی 101 پرستار (93 زن و 8 مرد) که به روش نمونه گیری خوشه ای از بین پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی بندرعباس انتخاب شده اند، انجام گردید. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه استرس شغلی استاینمتز و مقیاس درجه بندی شدت بیماری های جسمی بوده است، همچنین جهت اندازه گیری سطوح کاتکولامین ها (اپی نفرین و نوراپی نفرین) در بدن از سنجش میزان متابولیت اصلی آنها یعنی وانیلی ماندلیک اسید (VMA) موجود در ادرار 24 ساعته با کمک دستگاه الیزا و کیت های هورمونی تهیه شده از شرکت کاوشیار، استفاده شده است. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و از طریق آمارهای توصیفی و روش ضریب همبستگی پیرسون، مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که بین استرس شغلی آزمودنی ها با میزان VMA (متابولیت اصلی اپی نفرین و نوراپی نفرین) و تعداد و تنوع بیماری هایی که در طی 2 سال گذشته به آنها مبتلا گشته اند، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ظاهرا استرس شغلی با افزایش سطوح کاتکولامین ها بر سلامت عمومی بدن اثر منفی داشته و به نظر می رسد باعث بروز انواعی از بیماری ها می گردد.

مقدمه: ایدز یک بیماری کشنده است و پرستاران در معرض ابتلای شغلی به این ویروس می باشند. از این رو، آگاهی پرستاران از راه های انتقال، پیشگیری و کنترل ایدز مهم است. این مطالعه به منظور بررسی وضع آگاهی پرستاران در این زمینه انجام شده است.مواد و روش کار: این یک مطالعه توصیفی- مقطعی در پرستاران بیمارستان بقیه اله(عج) می باشد. در این مطالعه، یک پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک و 33 سوال در مورد بیماری ایدز تهیه گردید. 200 نفر از پرستاران به روش تصادفی ساده انتخاب و یافته ها با استفاده برنامه ی آماری SPSS12 آنالیز آماری شدند.نتایج: پاسخ دهندگان در این مطالعه 129 نفر زن (64.5%) و 71 نفر (35.5%) مرد بودند و میانگین سنی آنان 0.5±31.16 سال بود. سطح تحصیلات لیسانس بیشترین فراوانی را دارا بود (69.5%) و میانگین مدت اشتغال 0.4±6.81 سال تعیین شد. سطح آگاهی پرستاران در 13.5% موارد عالی، 34.5% خوب، 43% متوسط و در 9% موارد ضعیف بود. کمترین پاسخ درست مربوط به نوع احتیاط (1.5%) و بیشترین پاسخ درست مربوط به انتقال بیماری از طریق دندانپزشکی (94%) بود.بحث: نتایج این مطالعه نشان داد که سطح آگاهی پرستاران از راه های انتقال بیماری ایدز مطلوب نیست؛ بنابراین، با توجه به خطر انتقال شغلی ایدز، آموزش های لازم برای کاهش و جلوگیری از ابتلا به ایدز برای پرستاران توصیه می شود.

زمینه و هدف: مطالعات اخیر نشان داده  است که عوامل استرس زا در بیماران قلبی می تواند مربوط به بیماری یا محیط بیمارستان باشد که به وسیله پرستاران، قابل درک است. از طرفی به نظر می رسد که پرستاران در مواجهه با عوامل استرس زا با توجه به درک خود اقدام می نمایند. این مطالعه به منظور مقایسه درک بیماران قلبی و پرستاران از عوامل استرس زای بیماری و بیمارستان در بیمارستان واسعی سبزوار انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی، بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان واسعی و پرستاران این بخش به عنوان جمعیت مطالعه تلقی شدند که تعداد 141 بیمار به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس و 18 پرستار شاغل در این بخش انتخاب شدند. داده ها در هر دو گروه به  وسیله فرم مشخصات فردی و پرسشنامه عوامل استرس زا اقتباس یافته از سه ابزار کانلی (1992)، هیکیلا (1999) و ولیسر (1975) جمع آوری و با استفاده از آزمون های من ویتنی و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که  بین درک بیماران و پرستاران از عوامل استرس زای مربوط به بیماری و بیمارستان تفاوت معنی داری وجود دارد (P<0.001). همچنین یافته های این مطالعه نشان داد که  بین درک پرستاران و بیماران از عوامل استرس زا نظیر گرفتن نمونه آزمایشگاهی، اتصال به دستگاه کنترل فعالیت قلبی، نامشخص بودن تشخیص بیماری، ترس از تغییرات در شیوه زندگی و وجود مشکل در انجام فرایض دینی تفاوت وجود دارد و بیشترین تشابه در درک پرستاران و بیماران در عواملی مثل نداشتن ارتباط کافی با پزشک و پرسنل پرستاری، استفاده از غذای بیمارستان، تغییرات در ساعات صرف غذا و اختلال در خواب نشان داده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه پرستاران نیاز به بررسی و درک صحیح از ماهیت عوامل استرس زای بیماران دارند تا بتوانند با تاکید بر مراقبت بیمار در حیطه های جسمی، روانی و اجتماعی برنامه مراقبتی مناسب در جهت کاهش و رفع عوامل استرس زای بیماران طرح ریزی نمایند.

مقدمه: استئوپروز از مشکلات شایع سیستم عضلانی اسکلتی است. آگاهی افراد از علل و عوامل خطر نقش مهمی در پیشگیری از استئوپروز دارد.هدف: این مطالعه با هدف آگاهی پرستاران شاغل در بخش های ارتوپدی در ارتباط با بیماری استئوپروز انجام شده است.روش کار: این مطالعه مقطعی - توصیفی است. جامعه پژوهش 130 نفر از پرستاران بخش های ارتوپدی شاغل در بیمارستانهای پورسینای رشت، امام خمینی (ره)، اختر و شریعتی تهران بودند که بصورت سرشماری در طول سال 1390 وارد مطالعه گردیدند. اطلاعات توسط پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر دو بخش اطلاعات فردی - اجتماعی و سطح آگاهی نسبت به بیماری استئوپروز در چهار حیطه: پیشگیری، عوامل خطر، تغذیه و درمان گردآوری شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آزمونهای T-test و ANOVA استفاده شد.نتایج: میانگین نمرات آگاهی 14.57±2.81 از مجموع 20 نمره بود. و آزمودنی ها از سطح آگاهی متوسطی برخوردار بودند. ارتباط سطح آگاهی در مورد حیطه های مختلف استئوپروز و همچنین نمره کل آگاهی حاصل از حیطه ها با متغیرهای دموگرافیک،سن با سطح آگاهی نسبت به درمان (P= 0.020) و تحصیلات با سطح آگاهی نسبت به پیشگیری (P= 0.043)، فاکتور خطر (P= 0.031) و نمره کل آگاهی (P= 0.010) معنی دار بود.نتیجه گیری: در اکثریت موارد آگاهی پرستاران در مورد استئوپروز کمتر از حد انتظار بود، در حالیکه با توجه به نقش آنان در سلامت افراد جامعه باید ازتوانمندی علمی بالاتری برخوردار باشند لذا افزایش آگاهی پرستاران در مورد بیماری استئوپروز، نیازمند بررسی و برنامه ریزی دقیق تری می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: دلیریوم یکی از حادترین و رایج ترین اختلالات شناختی با علل پیچیده در میان بیماران بستری در بیمارستان می باشد که امروزه به عنوان یکی از معضلات شایع در بین بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه در سراسر جهان محسوب می شود. از آن جا که بیماران بستری در این بخش ها در معرض بسیاری از بیماری های فیزیولوژیک تهدیدکننده زندگی قرار داشته و با چالش های بسیاری دست به گریبانند، موجب گردیده تا روند مراقبت از این بیماران برای پرستاران بسیار دشوار باشد. این امر موجب شده است تا مدیریت دلیریوم را به عنوان یکی از اجزای مهم مراقبت معمول در این بیماران برای پرستاران بخش های مراقبت ویژه بسیار سخت و طاقت فرسا نماید. بالا بودن میزان ابتلا و شیوع این اختلال در بخش های مراقبت ویژه، هر ساله هزینه های زیادی را بر سیستم بهداشتی و درمانی کشورها و فشار مراقبتی زیادی را بر پرستاران تحمیل می نماید و در نهایت منجر به بروز پیامدهای متعدد زیان باری در افراد مبتلا می گردد. علیرغم اهمیت این سندرم و در دسترس بودن ابزارهای گوناگون غربالگری آن، مراقبت از این بیماران توسط پرستاران در سطح پایینی قرار دارد. از آن جایی که تیم پرستاری به عنوان یکی از اعضای کلیدی و مهم در بخش های مراقبت ویژه بوده و به طور دایم با بیماران در ارتباط هستند، می توانند نقش مهمی در پیشگیری و پیامدهای بالینی و مدیریت این اختلال ایفاء نمایند زیرا راهبردهای جلوگیری از بروز و ابتلا به دلیریوم یا کوتاه شدن مدت آن با توجه به نوع مراقبت های ارایه شده توسط این گروه حرفه ای که به صورت تمام وقت بر بالین بیماران بدحال مراقبت های لازم را انجام می دهند، بسیار موثر می باشد. یکی از عوامل مرتبط با مراقبت ضعیف در بین پرستاران، کمبود دانش کافی و موثر برای شناسایی دلیریوم است. بنابراین افزایش دانش آن ها می تواند به شناسایی به موقع و مدیریت صحیح و بهینه این اختلال کمک نموده و در نهایت به جلوگیری از بروز عوارض پایدار، ناتوانی و دمانس مغزی، اقامت طولانی مدت در بخش ویژه یا بیمارستان و کاهش مرگ کمک نماید. اگرچه آموزش به عنوان یک عامل مهم از راهبردهای پیشگیری و درمان دلیریوم شناخته شده است، نوع و شیوه یادگیری و یاددهی و استفاده از روش های مختلف برای آموزش پرستاران در مورد دلیریوم نیز می تواند در این امر تاثیرگذار باشد. امروزه پیشرفت های روزافزون در امر تکنولوژی آموزشی، موجب جایگزینی استفاده از روش های نوین به جای روش های سنتی شده است. به دلیل دسترسی آسان به محتوای آموزشی و استفاده از مکانیسم بازخورد تعاملی یادگیری الکترونیکی تعاملی به عنوان یک رویکرد جایگزین جهت آموزش به گروه های بزرگ توصیف شده و روشی انعطاف پذیر و مقرون به صرفه تر از روش های آموزش سنتی را ارایه می دهد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر یادگیری الکترونیک تعاملی بر دانش پرستاران مراقبت ویژه درخصوص دلیریوم صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی به روش پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بر روی 88 پرستار شاغل در بخش های مراقبت های ویژه دو بیمارستان آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی لرستان در سال 1398 که به روش تمام شماری انتخاب شدند، انجام گرفت. در پژوهش حاضر به روش تمام شماری با توجه به معیار های ورود پرستاران از جامعه مورد پژوهش وارد مطالعه شدند و پس از کسب رضایت آگاهانه از نمونه های پژوهش، بیمارستان شهید رحیمی به عنوان گروه مداخله و بیمارستان شهداء عشایر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. به منظور جلوگیری از آلودگی یک بیمارستان به عنوان مداخله و دیگری به عنوان کنترل انتخاب شدند. مداخله شامل استفاده از محتوای یادگیری الکترونیکی تعاملی به صورت چهار خروجی نرم افزار Story line با موضوعات تعریف دلیریوم، ویژگی های آن، علایم بالینی، انواع دلیریوم به مدت 16 دقیقه، عوامل مستعد کننده و تسریع کننده بیماری و راه های پیشگیری به مدت 20 دقیقه، درمان به مدت 23 دقیقه و راهبردهای تشخیص و ابزارهای غربالگری بیماری به مدت 22 دقیقه به انضمام سیوالات مرتبط با هر بخش بود. محتوای آموزشی بر روی سایت بیمارستانی که به عنوان محیط مداخله در نظر گرفته شده بارگذاری و لینک آن به مدت دو ماه در اختیار پرستاران گروه مداخله قرار گرفت بلافاصله قبل و دو ماه پس از ورود به مطالعه، داده ها با استفاده از پرسشنامه دانش پرستاران در مورد دلیریوم (DKQ) در دو گروه سنجیده شد. پس از جمع آوری داده ها، تحلیل آن ها با استفاده از آزمون تی مستقل، تی زوجی، مجذور کای اسکویر، آزمون دقیق فیشر و اندازه اثر در نرم افزار SPSSنسخه 16 انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که نمرات دانش پرستاران ICU و ابعاد آن پس از یادگیری به شیوه الکترونیکی تعاملی در گروه مداخله به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود (001/0